Surat tugas pikeun ngajar geus katarima,Mimiti dibenum ka basisir kalér, ka SD Kaléntambo hiji.Tapi teu kungsi ngajar didinya, tulusna mah di SD Sukaseneng Kacamatan Pusakanagara. Rada gimir ogé ditugaskeun ka daérah basisir téh, mun seug komo mun inget kana nu kaalaman ku babaturan sakola. Manéhna digawé di Ciba, ditugaskeun ka tempat anu ku kuring kiwari kudu ngajar. Aya pacogrégan saeutik, alatan hutang nu kudu dibayar ku patani. Teu kungsi lila mulang ngababatang, utah getih.
Carita-carita ngeunaan kaayaan di daérah pasisir, anu sifatna masih kénéh percaya kanu mistik jadi cekelan keur kuring. Kuring kudu hirup ati-ati, kudu siap lahir jeung batin, kaasup dina ngatik ngadidik barudak. Tina asalna haok hamprong jadi kudu nahan amarah mun kabeneran aya budak nu rada béda ti batur.
Jalan nu rék disorang amblongan, urut treuk nu biasa ngangkut paré. Tapak ban lolobana jarero, kituna téh lain saméter-dua méter panjangna, ieu mah ampir sapanjangna jalan. Luhureun jalan aya jalan satapak ngagalengan, sok dipaké nu leumpang atawa ojég sapedah keur nyingkahan jalan nu ruksak. Sarua ieu gé teu mulus, arula-arileu sakapeung legok matak picilakaeun.
Mun usum halodo jalan ngalalombang, komo usum hujan jalan kalah mingkin amblongan. Teu kasawang titadina, ditugaskeun ka tempat nu hara-haraeun.
Ojég sapédah nu ditumpakan ku kuring, lajuna semu nu beurat nambag angin. Angin karasa ngagelebug, nambag kana beungeut. Kapaksa beungeut nu nampeu kana tonggong tukang ojég disusupkeun, geus moal boa pasti kana bau késang. Arula-arileu,gejlok ojég nincak jalan nu legok, belenyeng deui rada tarik, da nincak jalan nu rada rata.
Asa lila pisan di jalan téh. Sanggeus ngaliwatan pasar jog ka hiji tetewang. Didinya aya bangunan leutik tina bilik awi, barudak keur arulin di buruanana, diantarana aya nu maké seragam sakola.
Disebut sakola sotenan bubuhan aya plang sakola. Ari ningali kana kaayaannana mah teu payus disebut sakola. Sisina tina bilik awi barolong teu sirik na asup munding, kenténgna sawaréh geus marurag, tihang-tihangna gé umumna tina awi. Kelasna ngan tilu rohangan, antara kelas jeung kelas disekat ku bilik. Handapna taneuh, teu dipelur-pelur acan.
Jrut turun tina ojég. Buriak barudak nu keur arulin lalumpatan. Lain nyalampeurkeun, ieu mah malah kalahka lalumpat nyararumput ka kelas, bari pokna téh, "Ana tukang suntik… Ana tukang suntik!" ceuk barudak mani réang. Beu disangka tukang suntik meureun, éta pédah maké baju bodas jeung tas bodas, kuring ngagerentes dina haté.
Mimiti datang, sanduk-sanduk ka kokolot lembur. Geus puguh ka Kapala Sakola mah. Kapala Sakola atoheun pisan, kadatangan kuring salaku guru nu anyar diibenum. Kurang guru lain bobodoan, opat kelas diajar ngan ukur ku sorangan, kadua guru agama.
Di imah kepala sakola kuring ditempatkeun di kamar hareup. Tempat saré tina kai ngan pangsaréanana dijieun tina palupuh awi. Kamar handapna acan dipelur, masih kénéh taneuh. Mun sakalieun rék solat di imah, kapaksa di luhur dina palupuh pangsaréan. Imahna mah témbok batu bata beureum, ngan pédah acan diteplok.
Sabada solat Isya, masih kénéh diuk menekung nyanghareup kiblat neneda kanu Kawasa supaya dipikanyaah ku dunungan, tasbé dicekel ku leungeun katuhu dipaké wiridan.
"Jang…, Jang, Jang guru!" di luar sora nu nyalukan.
"Hayu mending ngilu jeung kami, hirup pinasti senang, moal kurang nanaon," ceuk manéhna deui, kituna téh bari sup ka kamar kuring. Kerewek nyekel pigeulangan, terus nungtun kuring. Pigeulangan dicekel pageuh pisan hésé dilésotkeun.
Kuring dibawa teu sirikna disered, teu bisa kukumaha, ku hiji jelema maké calana satuur, bajuna kamprét pulas hideung. Rarasaan asa diséréd. Asa leumpang, asa henteu, asa asa hiber diséréd ngaliwat ngaliwatan tetewang, ngaliwatan walungan gedé, ngaliwatan sawah nu upluk aplak, palebah sisi laut Bras ka hiji guha nu dijaga ku dua buta nu samagreng ku pakarang, awakna sarua galede, lintuh bayuhyuh, leungeun jeung suku digeulang tambaga, nu hiji ceulina dianting sabeulah, ampir katutup ku buuk nu jawidig, panjang sahandapeun taktak. Jleg, lalaki nu mawa tadi téh pindah rupa, salin jinis jadi buta hejo nu sarua jeung nu diluareun lawang saketeng. Awak lintuh bayuhyuh, huntu rubak ranggeteng, rada kahalangan ku biwir nu jeding, tina sungut kaluar leuleueur, kawas cai aci rupana semu koneng, ngacay. Sup awak disurungkeun, kana biwir guhajeroeun lawang saketeng. Rarat-rérét, ka sisi ka gigir, ka luhur ka handap. Sing sarelap jelema, aya awéwé aya lalaki. Aya nu dijieun ganjel, aya nu dipaké tihang, aya nu dipangkék dihijikeun dijieun méja. Maranéhna ngarelél bangun nu nahan kanyeri.
Ku kangaranan sabangsaning mahluk lelembut nu aya ogé onjoyna. Awak nu sakitu gedéna jleg ngaleutikan jadi pantaran kuring. Kuring teu talangké. ngamangpaatkeun kaayaan, teterejelan, terejel ngajaul, ngaleupaskeun leungeun nu titatadi dicekel pageuh. Leungeun lésot. Jleg manehna ngagedéan deui. Siet manéhna rikat ngulangkeun leungeun rék néwak kuring. Gajleng kuring ngagajleng, cle dina taktakna nu rubak. Géréwék urat beuheungna digégél satarikna, kocéak manéhna ngocéak. Daligdeug, daligdeug manéhna dadaligdeugan. Getih nyebrot tina urat beuheungna muncrat nyalawura. Manéhna hudang deui, rék ngarawél cangkéng.
Lenyap kuring ngalenyap, ngagebeg, kahudangkeun. Késang tiis ngorolok tina awak. Kuring masih kénéh diuk, tasbé masih kénéh dicecekel teu lésot. Kuring istigfar sabaraha kali. Kuring tumanya kadiri sorangan, "Naha neneda kanu Kawasa, ka Gusti Nu Maha Suci, hayang dipikanyaah ku dunungan, ari torojol bet satengah ngimpi, kaalaman saperti bieu?"
Sakumaha biasa, isuk-isuk pisan. Saméméh indit ka sakola sasapu heula di tengah imah, geus puguh lamun di kamar sorangan mah, terus kaburuan, Itung-itung mihapékeun manéh pikiran téh. Sabada bébérés, geus siap rék ka sakola, gék diuk hareupeun kapala sakola nu rek bareng indit.
Kuring nanya ka Kapala Sakola, nu harita keur maké kaos kaki.
"Punten Pak, dupi di dieu aya buta hejo nya?" ceuk kuring tumanya ka Kapala Sakola.
"Dimana Yi?" témbal Kapala Sakola bangun nu héraneun.
"Itu di payun," jawab kuring bari nunjuk imah Haji nu teu jauh ti imah nu dicicingan ngan ukur kahalangan ku jalan jeung solokan wungkul. Kapala Sakola ngahuleng sajongjonan, gorolang nyaritakeun kaayaan haji téa. Kuring unggut-unggutan, teu karasa geus waktuna kudu indit ka sakola, ngajar barudak nu geus lila narungguan.
Kuring ngucapkeun syukur ka Gusti Nu Maha Suci, do'a kuring dikabul, sanajan kudu heula ngaguar muka siloka.***
Anggrek Opat Welas, Maret 2013
Sumber : mangle-online
0 Response to "Diajak ku Buta Hejo"
Post a Comment