Pamekaran Jawa Barat, Ras Inget Ka Pajajaran

blogger templates





BAHEULA Karajaan Pajajaran paburencay jadi tilu karajaan. Pajajaran nu sakitu gedena, sakitu tohagana, ku intrik-intrik politik katut asupna Islam ka Tatar Sunda, ahirna teu bisa dipertahankeun. Mimiti ngadeg Karajaan Cirebon, misahkeun diri ti Pajajaran. Geus eta Banten oge ngadeg misahkeun diri ti Pajajaran. Pajajaran salaku induk ti dua karajaan nu misahkeun diri, ahirna tumpur tinggal carita. Pajajaran nepika taya urut-urutna acan, hese dicrukcruk bukti-bukti sajarahna. Karajaan Banten oge ahirna pareum najan masih keneh kapanggih patilasanana. Karajaan Cirebon sarua pareum,  tinggal jadi warisan budaya nu taya kakawasaan nanaon najan salaku titinggal sajarah Sunda masih dipertahankeun.
Eta jaman baheula. Jaman ayeuna, cek katerangan: sajarah mah sok “berulang”. Teu weleh balik deui najan dina wanda nu beda, tapi kajadianana meh sarua. Pajajaran jaman baheula, nu ayeuna wilayahna jadi Propinsi Jawa Barat katut Banten. Lamun ditengetan, sejarah Jawa Barat ayeuna, geuning keur mimiti balik deui alias “berulang” tea. Geura we. Jawa Barat ayeuna geus dimekarkeun jadi dua propinsi. Banten misahkeun maneh lantaran ngarasa boga kasang tukang sajarah nu mandiri sarta ngamangpaatkeun kamerdekaan otonomi daerah. Ayeuna daerah Cirebon jeung sabudeureunana (Kuningan jeung Majalengka) mimiti haneut, hayang misah ti Jawa Barat.
Pananya urang ayeuna, kumaha pikahareupeun Jabar. Naha bakal jiga Pajajaran? Kalindes pamor jeung kamajuanana ku Banten jeung (calon propinsi) Cirebon? Nu dipikahariwangeun teh hal eta. Salaku indungna urang Sunda, Jawa Barat memang geus ngupayakeun pangwangunan sacara walatra najan dina panarimaan masarakat jeung pamarentah daerahna, can puguh karasa kituna teh. Kapentingan-kapentingan politik lokal, aspirasi-aspirasi masarakatna, can puguh bisa sajalan jeung Pamarentah Propinsi Jawa Barat. Kamungkinan-kamungkinan leupasna Cirebon ti Jawa Barat masih gede keneh peluangna pikeun kajadian. Dinamika politik di Cirebon nu terus ngagedurkeun kahayangna pisah ti Jawa Barat terus lumangsung.
Saupama kahayang Cirebon nyieun Propinsi sorangan misah ti Jawa Barat, cek ugeran jigana moal bisa dihalang-halang. Ngan Pamarentah Jawa Barat kudu nyieun itung-itungan. Untung rugina kudu dipikiran. Misahna Banten jeung mun enya teh Cirebon, hartina wilayah Jawa Barat beuki ngariut. Potensi-potensi daerah nu salila ieu jadi andelan Jawa Barat nu aya di Banten jeung Cirebon tangtu henteu asup deui ka Jawa Barat. Tina sabangsaning pajeg jrrd, Jawa Barat bakal ngurangan. Eta nu jadi karugian. Ari nu bisa dianggap bakal jadi kauntungan, ku wilayahna nu jadi ngurangan, hartina uruseun ge bakal ngurangan. Nu hartina kudu leuwih katoweksa, kogeroh jeungpangwangunanana kawaragadan. Sabab Dana Alokasi Umum (DAU) jeung Dana Alokasi Khusus (DAK) meh sarua wae samemeh Jawa Barat dimekarkeun. Ku kituna hal eta bisa digunakeun pikeun ngawangun bidang-bidang nu salila ieu teu atawa kurang kawaragadan. Usaha pikeun ngamaksimalkeun pangwangunan bisa dilaksanakeun kalayan bener.
Ti semet ayeuna, da ari Banten mah geus puguh leupas, ka wilayah Cirebon kudu bener-bener diitung untung rugina. Lamun rek keukeuh hayang misah, geus ulah kapati-pati diperhatikeun deui. Ayeuna mah perhatikeun wae daerah-daerah nu masih satia ka Jawa Barat. Rea keneh masarakat nu masih satia ka Jawa Barat can katoweksa kalayan enya-enya. Rea keneh masarakat nu reueus salaku warga Jawa Barat nu can ngarasakeun hasil pangwangunan sacara maksimal. Ngareunah teuing keur wilayah nu hayang misah ti Jawa Barat lamun hakna disaruakeun teh.
Dulur-dulur, sing emut, lamun Jawa Barat ieu teh diibaratkeun Pajajaran, naha enya urang rek jiga Pajajaran baheula. Ancur ku konspirasi politik katut militer Banten jeung Cirebon? Lamun enya Cirebon hayang misah ti Jawa Barat, hadena gowat jurungkeun wae sangkan pamarentah Jawa Barat bisa sacepetna pokus dina ngabangun daerah Jawa Barat nu saenyana. Ulah teuing kabobodoan. Conto-conto daerah nu dimekarkeun bisa nyiap daerah indungna, kudu jadi perhatian urang sarerea. Lain ulah misah, pek wae, ngan urang salaku warga Jawa Barat ulah nepika kahirupanana kasiap ku daerah mekaran ti urang. Conto Banjar misah ti Ciamis, kahirupan warga Banjar ayeuna leuwih alus batan Ciamis. Ayeuna dimekarkeun deui ku ayana Kabupaten Pangandaran, naha Ciamis rek bobor karahayuan nepika dua kali?
Kitu deui Jawa Barat, pek tingali pangwangunan di Propinsi Banten, geus aya tanda-tanda rek ninggalkeun Jawa Barat. Geus rek leuwih maju batan Jawa Barat. Naha urang Jawa Barat daek kawiwirangan ku Proponsi Banten nu tadina mah wilayah Jawa Barat? Ayeuna upama Cirebon rek misah, teu mustahil bakal leuwih maju batan Jawa Barat lantaran wilayahna leuwih saeutik nu tangtu bakal leuwih kageroh jeung katoweksa. Naha urang Jawa Barat hayang kasiap ku Banten jeung Cirebon dina pangwangunanana.
Tangtu urang hayang leuwih maju batan Banten atawa Cirebon. Salaku Propinsi induk Jawa Barat nu sagalana kari nuluykeun kudu leuwih gancang dina pangwangunanana. Kompetisi pangwangunan kudu jadi sumanget warga Jawa Barat. Ulah nepika urang eleh ku Banten atawa engke Cirebon (mun tulus misah). Muga-muga we Pamarentah Jawa Barat jeung masarakatna siap dina hal eta. Pokus dina pangwangunan wilayah Jawa Barat nu masih satia. Urang kudu wani kompetisi bari jadi juara. Lain wani mekar-mekarkeun daerah wungkul bari kadituna jadi pecundang.***

0 Response to "Pamekaran Jawa Barat, Ras Inget Ka Pajajaran"

Post a Comment