GAPURA
|
01
|
Februari
2013
|
WILUJENG
TEPANG BARAYA SUNDA
BARAYA SUNDA, WILUJENG TEPANG
DI MAJALAH SUNDA ONLINE GAPURA.
Panginten
baraya Sunda sadaya ngaraos panasaran, kumaha ari Majalah Sunda Online GAPURA
ieu teh? Sareng naon maksadna ngadamel majalah online ieu? Baraya Sunda,
kamajengan teknologi internet nyayogikeun lahan kanggo ngebrehkeun sadaya
gagasan nu langkung bebas sarta ambahanana langkung lega. Sakalihna ti eta,
dunya internet nu teras-terasan majeng, sihoreng oge ngorbankeun media sanesna.
Baraya Sunda panginten kantos ngadangu berita perkawis majalah Newsweek wedalan
Amerika, nu pemasaranana global, kapaksa ditutup lantaran oplahna teras-terasan
nyirorot, teu tiasa nandingan media-media online. Cobi emut, majalah sakelas
Newsweek nu sakitu jugalana tiasa ditutup versi cetakna sarta rumpakana ayeuna
mah pokus kana Nesweek online.
Baraya
Sunda, di urang aya tilu media Sunda nu ngeureuyeuh medal, nyaeta majalah
Mangle (yuswana tos langkung 50 taun, tos rebuan edisi nu medalna), majalah
CupuManik (dialpukan ku budayawan Ajip Rosidi), sareng majalah Sunda Midang
(dialpukahan ku Dudi Santosa). Sanaos sumebarna teu patos lega, urang Sunda
kudu reueus ku ayana tilu majalah basa Sunda eta.
Saterasna,
tujuan tina didamelna Majalah Sunda Online GAPURA ieu taya sanes kanggo
ngalengkepan kana media-media cetak Sunda nu tos aya. Sanes bade nyaingan. Tapi
ngeuyeuban sangkan bacaan basa Sunda teh langkung seueur sareng pariatip.
Naon
wae eusi Majalah Sunda Online Gapura ieu:
Diantawisna
carpon, sajak, fiksimini, humor, direktori pangarang Sunda, sareng sajabina.
Hoyong langkung lengkep mah mangga aos edisi 01 ieu. Namung, neda hapunten teu
acan sampurna. Insya Allah bari ngalengkah urang bebenah.
Wilujeng
ngaos Majalah Sunda Online GAPURA.
SUMANGGA!
RUMPAKA
MAJALAH SUNDA ONLINE GAPURA:
Pamedal:
enarusyana’s blog.
Panaratas:
Ena Rs.
Pupuhu
Rumpaka: Ena Rs.
Kontributor:
K. Endrasmara.
Alamat
blog: http://majalahsundaonline.blogspot.com
Email:
enarusyana@gmail.com
Facebook:
majalah sunda online Gapura
Alamat
kantor rumpaka: Ena Rs, Dusun Sidamulya Dese Bojonggedang
Rancah
46387.
Rumpaka Majalah Sunda Online GAPURA nampi sumbangan seratan mangrupi
carpon, sajak, fiksimini, humor sareng sajabina. Mangga kintunkeun ka email rumpaka
atanpi dikintun via pos ka alamat kantor rumpaka.
CARPON
Carpon Ena
Rs.
Rancah
- Ciamis
Ena
Rs, lahir di Ciamis tanggal 08 April 1972. Mimiti nulis ti keur SMP Tambaksari.
Diajar ka nu jadi lanceukna, K. Endrasmara. Nulis kolom, carpon, jeung humor
dina majalah Mangle jeung Sunda Midang. Tapi ayeuna leuwih getol nulis dina
blog.
Dumuk di Rancah-Ciamis, Teu incah balilahan ti lembur. Di handap ieu salah
sahiji carponna. Wilujeng ngaos carponna:
MANG SODIK
TEU pernah kuring
manggihan jalma nu tina beungeutna teu weleh nembongkeun sumanget salainti Mang
Sodik. Teu pernah. Sanajan keur cape, cahaya sumangetna
tetep aya. Teu pernah pareum. Teu pernah aya kasedih. Kadang kuring
ngagerentes, tina naon hate Mang Sodik dijieunna sahingga dina ekspresi
beungeutna nu nembrak teh sumanget, sumanget jeung sumanget. Saolah-olah ieu
dunya teh teu weleh ngagumbirakeun, taya kasusah. Padahal Mang Sodik teh ukur tukang
bubur hayam nu tiap isuk ngadodorong gorobag
ngiderkeun daganganana...
Sora
mangkokna nu ditakolan ngagambarkeun sumangetna. Ting ting ting...ting ting
ting... Ritmena mandiri. Jalma sakomplek ieu mah apal, pasti Mang Sodik keur
dagang bubur hayam. Ibu-ibu nu marales masak isuk-isuk pasti gura-giru kaluar
ti imahna, megat Mang Sodik... Meuli buburna...
“Mang
Sodik...bubuuurrrrr!”
“Mangga,
Bu... Bade sabaraha mangkok?” Tembal Mang Sodik bari nyampeurkeun ngadorong
rodana. Sora kreot-kreot tina roda gorobagna nu geus kolot...tah sarua kadenge
sumangetna, beuki cepet.
“Dua
mangkok we, Mang...”
“Sagorobag
oge mangga, Bu, he he he... Ah, punten bu, heureuy...”
Nu
rek meuli kadenge nyeuleukeuteuk.
“Hawatos
nu sanes atuh Mang dipeser sadaya ku abdi mah...”
“Muhun
ketang nya Bu he he...”
Biasana
mah Mang Sodik tuluy talete.
“Nganggo
kacang, Bu?”
“Saalit
we, Mang..”
“Ladana?”
“Ah,
teu kenging diladaan...kanggo budak da..”
Pon
kitu deui mun nu meuli menta ditambahan naon-naonna.
“Daging
hayamna ditambihan atuh, Mang..”
“Siap,
Bu..” Bari bru ditambahan, teu tembong nyaah.
“Kecapna
sing seueur, Mang..”
“Mangga,
mangga....” Kecrot-kecrot kecapna ditambahan.
Jeung
pamenta nu sejenna. Mang Sodik teu weleh ngaladenan nu meuli buburna kalayan
sumanget jeung darehdeh. Jigana enya-enya manehna mah make filosopi “nu meuli
teh raja”. Manehna hamba nu meuli. Rasa buburna mandiri, beda jeung nu batur.
Pernah kuring iseng, mangkok eusi bubur teh dibalikeun, ajaib buburna henteu
ragrag. Napel dina mangkokna bakating ku kentel.
Saentas
ngaladenan nu meuli, manehna ngeureuyeuh deui. Nyampeurkeun langgananana nu
geus ngadaragoan. Manehna mah tara gogorowokan natawarkeun daganganana. Cukup
ku narokan mangkok, jalma sakomplek eta mah geus arapaleun.
Gorobagna
memang geus kolot, tapi teu weleh bersih. Teu matak kagok nu mareuli. Dina kaca
gorobagna aya tulisan tina sekotlait: BUBUR AYA MANG SODIK. RAOS PISAN. Beh
ditu memang tulisanana lengkep: BUBUR AYAM... Tapi jigana hurup “M” na ragrag
jeung teu pernah diganti deui...
Hiji
waktu mah kuring kungsi ngomentar kana eta tulisan. “Hurup M – na ka manakeun,
Mang?”
“He
he, ragrag duka dimana. Tadina AYAM, eh terang-terang jadi AYA...” Cek Mang
Sodik bari nyerengeh.
“Boa
kagalohkeun kana bubur?” Kuring ngabanyolan.
“He
he duka tah upami diarala kunu meser mah...” tetep nyerengeh.
“Naha
atuh sanes diganti?”
“Ah,
keun wae, Pa, malah sae janten ciri khas. Ongkoh bade AYAM, bade AYA, sadayana
ge pada terang Mamang mah jualan bubur ayam, sanes nu lian he he..”
Kuring
mesem. Alus tah alesanana teh....
Beh
dieu, hurup S – na oge leungit. Atuh ayeuna mah kabacana teh: BUBUR AYA MANG
ODIK... Teu komen kukumaha.. Asana mun ditanyakeun ge jawabna teh moal jauh ti
kieu: “Ragrag duka di mana... Terang-terang janten ODIK we. Ongkoh bade SODIK
bade ODIK jamana mah nu ieu-ieu keneh, he he..” Enya SODIK jeung ODIK mah teu
pati pajauh ieuh...
Hiji
waktu kuring jadi meuli bubur Mang Sodik nu pangpandeurina. Daganganana erep.
Manehna ngitung duit ladang isuk eta. “Alhamdulillah...” Kadenge ngagerendeng
bari ngabagi tilu duitna.
Kuring
teu tahan pikeun nanya.
“Dibagi
tilu kitu artos teh, Mang? Boa-boa keur mahugi sawareh?” Cek kuring.
“Ah,
Si Bapa mah, bujeng-bujeng mahugi... Ieu mah modal..” Cek Mang Sodik bari
nembongkeun bagian duit nu panglobana...”Nu ieu kanggo resiko dapur...” Manehna
nembongkeun nu rada saeutik...”Tah nu ieu mah kanggo nabung...” Manehna
nembongkeun duit nu kira-kira teh sarua jeung nu bagian kadua.
“Oh,
sok nabung nya, Mang?”
“Nya,
saalit-saalit, Pa... Tapi kieu cara mamang mah, dipisahkeun hancenganana
samemeh dugika bumi. Ngahaja-haja hoyong nabung bari ngantosan sesa tina
kaperluan mah, walah tara hade, seep deui seep deui. Alhamdulillah ku cara kieu
mah tiasa gaduh sisimpenan. Yah, saha nu terang tiasa dianggo ongkos munggah
haji he he...” Mang Sodik nyeuleukeuteuk tungtungna teh.
“Upama
Mamang gaduh niat, naon wae bisa laksana, teu aya nu mustahil asal usahana
soson-soson...” Cek kuring daria. Kuring teu nganggap omongan Mang Sodik tadi
salaku heureuy. Mungkin wae manehna memang boga niat hayang munggah haji, saha
nu apal. “Ku abdi didungakeun muga-muga Mamang tiasa munggah haji...”
“Amin...”
Sabenerna
harita basa tas jajan bubur hayam Mang Sodik kuring kungsi mikir. Jalma leutik
saperti Mang Sodik kadangkala ngalakukeun hal nu teu dilakonan ku jalma rea.
Soal nabung misalna, kuring sorangan teu weleh hayang nabung, tapi teu pernah
laksana. Kuring teu bisa nyisihkeun gajih pikeun nabung, kabeh erep keur
pangabutuh. Kadangkala malah kurang, teu mahi sabulan gajih teh. Nabung teh
jadi angen-angen we, mun geus rada ibur rek aya gajih ka 13 sok ngagerentes rek
nyisihkeun keur nabung. Tapi mangsa kaluar mah bororaah bisa nabung, kabeh erep
deui wae. Jalma saperti Mang Sodik cek kuring mah luar biasa. Najan panghasilanana
leutik, tapi nyatana bisa nabung. Enya ketang, nabung teh sabenerna lain soal
gede leutikna panghasilan, tapi gumantung kana kuatna niat dina nyisihkeun
panghasilan...
Mang
Sodik terus ngalakonan rutinitasna, jadi bagian di komplek paimahan ieu. Tiap
isuk manehna ngadodorong gorobag dagang bubur hayamna. Jigana, taya saurang ge
di dieu mah nu teu kungsi ngarasakeun kumaha pedona bubur hayam buatan Mang
Sodik.
Aya
diperlukeun. Mun pareng taya, jalma kaleungitan. Jalma silih tanya, ka mana
Mang Sodik teu dagang. Sakali-sakali Mah Mang Sodik memang kungsi teu dagang,
alatan gering atawa aya kaperluan ngadadak..
***
LIMA
taun kuring pindah pagawean. Salila eta kuring teu pernah tepung deui jeung
Mang Sodik. Lamun urut babaturan gawe teu hajatan mah, meureun kuring moal
papanggih deui jeung Mang Sodik.
Make
batik, kuring pangling nempo Mang Sodik. Beungeutna katempo leuwih ngeusi
ayeuna mah. Tetep mancarkeun sumanget hirup nu teu pernah pareum. Angger
darehdeh jiga bareto. Manehna nu pangheulana nanya teh...
“Masya
Allah, ieu teh Pa Nana?” Cek Mang Sodik bari ngeupeul leungeun kuring pageuh
pisan.
“Muhun,
Mang, teu hilap kitu?” Cek kuring.
“Ah,
piraku hilap atuh Pa, kapungkur pan Pa Nana pelanggan setia bubur hayam
Mamang...he he...” Seurina masih cara bareto. “Damel di mana ayeuna Pa Nana
teh?”
“Tebih
Mang ayeuna mah, di pasisian....”
“Tos
janten Kepala Sakola pastina oge nya?”
Kuring
unggeuk.
“Alhamdulillah,
Allah Maha Kawasa...”
“Masih
icalan bubur hayam?”
“Masih,
Pa. Upami teu icalan bubur hayam bade diparaban naon kulawarga Mamang he he he.
Tapi ayeuna mah henteu dina roda, tapi gaduh kios nyalira di ruko payuneun
komplek. Tos teu kaduga ngododorong rodana...he he...”
“Alhamdulillah
aya kamajengan atuh...” Luar biasa tina tukang bubur hayam nu make gorobag,
ayeuna geus boga kios sorangan bari dina ruko. Sabaraha nyewana oge, tangtu
puluhan juta, ck ck ck...
“Yah,
lumayan pa ladang tina nabung saalit-saalit..”
Kuring
moal poho kana hal nabung tina diri Mang Sodik. Keur kitu aya saurang ibu-ibu
ngaliwat.
“Eh,
Pa Haji, sareng saha ka dieu?” Pokna. Jelas pisan ditujukeun ka Mang Sodik.
“Nyalira
we. Si bibi nuju kanceuh rematikna...” Tembang Mang Sodik.
“Oh..mangga
atuh.”
“Mangga,
Bu.”
Pa
Haji?
“Mamang
tos janten haji ayeuna mah?” Cek kuring hayang ngayakinkeun. Luar biasa deui.
Lima taun teu papanggih Mang Sodik geus nyieun kaajaiban hirup nu teu
kabayangkeun ku kuring.
Mang
Sodik ngaheheh.
“Alhamdulillah,
Pa, abdi dipaparin rejeki ku Alloh kanggo ibadah haji.”
“Aduh,
atuh hapunten...abdi kedah nyebat Pa Haji atuh ayeuna mah...” Cek kuring
dibarung ku rasa ajrih.
“Ah,
teu kedah, Pa. Abdi leuwih resep disebut Mamang we cara kapungkur he he .. Teu
kedah nganggo emebel-embel haji. Aya nu langkung haji batan abdi....“
“Tulisan
dina kios masih Bubur Aya Mang Odik nya sapertos dina gorobag?”
Mang
Sodik mani ngehkey..
“Muhun,
Pa, masih kitu...Etang-etang trade mark abdi eta mah...”
Teu
lila kuring jeung Mang, eh Haji Sodik, papisah. Ujug-ujug kuring ngarasa era
sorangan ku Mang Sodik. Manehna nu tukang bubur hayam geus bisa munggah haji.
Kuring nu jadi guru, malah kepala sakola ayeuna mah, bari disarebut Pa, Bapa,
bari pinuh rasa hormat, teu bisa jiga Mang Sodik. Teuing iraha bisa munggah
haji.***
Gapura
Kolom
Melaan
Basa Sunda dina Kurikulum 2013
Kolom
Ena
Rs
AWAL taun 2013
ngeunaan kurikulum nu rek dijieun ku Departemen Pendidikan Nasional, memang
mantak ngarenjag ka sarerea. Utamana mah
lantaran basa daerah bakal dileungitkeun tina kurikulum nu keur disusun ayeuna.
Pikeun daerah-daerah nu basana salila ieu asup jadi mata pelajaran di sakola,
tangtu we ngadatangkeun kateupanujuan. Kaasup di urang, kacida teu panujuna
lamun basa Sunda dileungitkeun tina kurikulum, nu hartina moal jadi mata
pelajaran di sakola. Cek saliwat, ayeuna diajarkeun we di sakola, kualitas basa
Sunda di barudak sakola teh matak pikahariwangeun, komo lamun teu jadi mata
pelajaran, kumaha teuing nasib basa Sunda. Hariwang barudak urang lila-lila teu
wawuheun kana basa Sunda nu bener.
Basa
Sunda, saperti basa daerah sejenna, mangrupakeun basa indung, basa nu munggaran
diwawuhkeun ka barudak. Barudak urang mimiti diajar ngomong teh nya dipapatahan
basa Sunda. Dina kahirupan satuluyna, di sagigireun bisa basa-basa sejenna,
diharepkeun basa Sunda teh jadi alat komunikasi maranehna. Jadi, wajar lamun di
sakola oge diajarkeun basa Sunda, pikeun ngabeberes basa Sunda nu diajarkeun ku
kolot-kolotna di imah.
Urang
sapuk pikeun merjuangkeun sangkan basa Sunda tetep diajarkeun di sakola-sakola.
Tapi, momentun ayeuna ku aya harenghengna basa Sunda rek dileungitkeun tina
kurikulum, kudu diajdikeun bahan pikeun ngomean materi pangajaran basa Sunda di
sakola. Naon sababna? Coba nanya ka barudak sakola, naha maranehna resep kana
pangajaran basa Sunda? Tujuh puluh persen barudak sakola teu mikaresep kana
pelajaran basa sunda. Alesanana:
1.
Pangajaran basa Sunda dianggap
pikaboseneun.
2.
Pangajaran basa Sunda dianggap hese.
3.
Pangajaran basa Sunda dianggap teu
penting.
Tah,
tina 3 hal eta, urang kudu ngomean materi pangajaran basa Sunda di sakola. Carana
kumaha?
1.
Jadikeun pangajaran basa Sunda teh
sina pikaresep ku barudak. Komposisi antara basa jeung sastra Sunda kudu 50:50.
Ku cara kitu barudak kahudang imajinasina, teu malulu diajar ngeunaan
seluk-beluk basa Sunda wae.
2.
Jadikeun pangajaran basa Sunda
salaku pangajaran nu babari dicerna ku barudak. Ngagali kumaha dipakena basa
Sunda dina kahirupan sapopoe leuwih hade batan hantem diajarkeun teori-teori
basa Sunda anu baku.
3.
Jadikeun panganjaran basa Sunda
salaku pelajaran nu penting. Dina harti, penileyan kaberhasilan barudak dititik
beratkeun oge kana niley hasil tina pangajaran basa Sunda.
Salinati
cara di luhur, oge kudu dilperhatikeun hal-hal samodel:
1.
Guru basa Sunda nu bener-bener boga
kompetensi. Nu boga dasar pendidikan basa Sunda. Ulah cara ayeuna, guru basa
Sunda rata-rata lain sarjana basa Sunda. Oge kacinta eta guru kana basa Sunda
kudu enya-enya ebreh dina ngajarkeun basa Sunda ka barudak.
2.
Pinuhan perpustakaan sakola ku
buku-buku bacaan basa Sunda. Ieu memang nyangkut kabijakan pamarentah. Tapi sabenerna
lamun dina sataun pamarentah Propinsi Jawa Barat ngalokasikeun dana saeutikna
samilyar keur meuli buku bacaan Sunda, insya Allah perpustakaan sakola bisa
pinuh ku buku bacaan basa Sunda.
Eta
di antarana pamikiran sim kuring pikeun melaan basa Sunda dina kurikulum 2013.
Lamun pangajaran basa Sunda jiga ayeuna, teu aneh lamun barudak urang bakal
nganggap pangajaran basa Sunda teh ukur pelengkap wungkul. Cag!**
Rancah,
1-2013
Direktori Buku Sunda
1.
Judul Buku : Rambut Kasih (12 Jilid)
Karangan : Aan Merdeka Permana
Pamedal : self publishing Aan Merdeka Permana
2.
Judul Buku : Dina Kalangkang Panjara
Karangan : Ahmad Bakri
Pamedal : Kiblat Buku Utama, Bandung
FIKSIMINI
Ena
Rs.
PURAGA
NGECOR jalan nu
kawilang panjang, 300 meter kitu teu rapih ku sapoe dua poe. Urang lembur geus
aya nu tilu kalina nu kapajukeun. Geus mimiti luh-lah. Rea nu ngomong
ngarasula.
“Ti jaman baheula
nu disebut puraga teh can musnah wae nya, euy?” Cek Mang Niwa bari nyalande
kana tangkal kalapa sisi jalan.
“Heueuh, rek
iraha atuh puraga leungitna?”Cek Mang Turdi mairan.
“Isukan ari geus
maraneh paeh,”Cek Ki Anta nu keur ngunjal aduk.
“Ulah soson-soson
teuing atuh Ki gawena. Reureuh heula moal aya nu muruhan ieuh...”
Kita Anta
ngarandeg. Pok ngomong, “Yeuh, barudak, kuduna mah silaing nu ngarora nu
sarumanget teh, lain aki-aki kawas uing. Lamun teu ku urang rek ku saha deui
pagawean direngsekeunana, da batur mah
moal aya nu migawe. Ieu teh pagawean umur, keur umum, ulah leha-leha pedah teu
diburuhan. Jabana ge lembur mah teu butuheun ku nu loba omong ieuh tapi
butuheun soteh ku nu loba gawe...”
KI Rurah nu
ngabandungan rada anggang seuri panuju ku omongan KI Anta. Manehna ge salaku
pupuhu lembur cuhcih digawe teu saukur utah-etah.**
SESEMPLEKAN
“KANG pendak teu
jeung Imih abi? Kumaha damang teu nya?” Sms ti Ayati asup mangsa kuring keur
nyalse.
“Pendak unggal
dinten ge. Alhamdulillah katingalina mah damang. Kumaha Ayat sakulawarga di
Bandung?” Kuring malesan sms.
“Sae sadayana
oge. Akang kumaha?”
“Sami sae ayeuna
mah. Minggu kamari Si Ade rada hareeng, tapi ayeuna mah tos maenbal deui...”
“Oh..sukur atuh.”
Unggal tas narima
sms ti Ayati sok tuluy we ngahuleng. Inget ka jaman hahadean welasan taun ka
tukang. Kuring jeung manehna hahadean teh aya lima taunna nepika urang lembur
mah boga kayakinan kuring bakal kawin ka manehna. Tapi meureun lain jodo.
Kuring jeung manehna putus di tengah jalan.
Manehna kawin ka
urang Bandung. Ari kuring mah ka urang lembur. Mimiti pegat mah aya nyeri hate
nu teu hade disisilihan. Tapi bareng jeung lumampahna waktu, kuring jeung
manehna bisa narima kanyataan. Kuring nganggap manehna adi. Manehna nganggap
kuring lanceuk. Tapi ari sesemplekan rasa nu baheula mah masih aya keneh
ngancik. Manehna ge jigana mah kitu.**
BASA HUJAN BADAG
HUJAN mani jiga
ditengtengkeun ti langit. Ngagebret. Ti wanci asar nepika Isa can aya
tanda-tanda rek tereh raat. Hawa karasa tiris. Gelap dor-dar. Angin ge kawilang
gede. Pikapaureuun. Cileuncang di jalan mani ngagulidag, badis we walungan.
Sarerea ge meureun urang Kadupandak mah caricing di imah, katambah tas magrib
listrik teh pareum.
Teuing ku naon hate
Mang Toha ngarasa teu tengtrem. Gawena diuk di deukeut kaca nempoan ka luar.
Lampu senter dina leungeunna teu lesot.
“Emana, ulah
jongjon teuing, eum. Hujan teh badag-badag teuing...” Cek Mang Toha ka
pamajikanana nu ngedeng dina korsi panjang.
“Enya ieu ge
Bah...” Tembal pamajikanana.
Tabuh dalapan,
kasamarkeun ku sora hujan, kadenge aya nu ngabeletuk di beulah wetan. Mang Toha
curinghak, manehna ka luar ti imah. Suntar-senter. Kadenge sora seah cai nu
ngagulidag, beuki lila beuki tarik, beuki atra. Teg we...
Mang Toha pahibut
asup ka imah bari tuluy ngahudangkeun pamajikanana.
“Gowat indit,”
pokna ngagorowok bari ngenyang pamajikanana ka luar ti imah. Teu ditolih hujan
nu ngagebret Mang Toha satengah nyered pamajikanan lumpat ka beulah tonggoh.
“Aya naon Abah
ieu teh?” Cek Pamajikanana heraneun. Tapi teu ditembalan.
Isukna ibur majar
cekdam Kadupandak dobol. Imah-imah nu di lengkob mah beak karumpak ku caahna.
Kaasup imah Mang Toha. Rea nu jadi korban.**
LEUNGIT ANAK UCING
SI Ade budak
kuring aya ku geten miara anak ucing teh.
Jiga ku meumeut kacida. Teu kaop teu tembong di imah kokotetengan
diteangan. Mun geus kapanggih tuluy diparaban.
Anak ucingna oge
aralus, laluis. Kaasuh ku dahareun kituna mah. Malah mun kotor kalan-kalan
dimandian. Hiji beurang mah Si Ade gehger anak ucingna nu tilu teh leungit.
“Di laluar
meureun, De,” cek indungna.
“Tos dipilari
tapi teu aya di luar ge,” tembal Si Ade.
Sakali deui di
jero imah dikubek. Bisi sare di tempat nu nyumput. Tapi teu weleh kapanggih.
Antukna indungna ge milu neangan.
“Aduh, haus,
cape...” Cek Si Ade bari mukakeun kulkas. Nyokot cai tiis tina jero kulkas. Teu
lila kadenge Si Ade ngageroan indungna. “Mamah, mamah, tingali geura!”
Indungna
nyampeurkeun. Breh we anak ucing satilu-tilu aya dina jero kulkas. Untungna teu
paeh ngan tembong kabulusan. Gowat dirawu ku Si Ade, dielapan bari tuluy
dibulen ku lamak.
Jigana, basa
mukakeun kulkas, teu kanyahoan anak ucing teh arasup kana jero kulkas. Kulkasna
ditutup si anak ucing teh karingkeb. Antukna mah sarerea ge jadi saleuseurian.
Untung teu jadi ucing beku!**
KASURUPAN
NENG Ani
kasurupan. Bareng keur kakandungan. Pada ngarejeng da rek mabal-mabal wae. Jama
genepan meh kawalahan. Aneh pantaran awewe mani rosa kitu.
“Haling siah,
haling ulah ngahalangan, aing rek balik,” cek Neng Ani gogorowokan bari dugal.
“Enya jung rek
balik mah ngan ulah mamawa raga batur siah,” cek Bah Karwa.
“Kumaha aing we
deuleu..” Neng Ani molototan Bah Karwa. Keprot nyiduhan keuna pisan kana
beungeut.
“Bangkawarah sia
jurig! Ka luar siah tina raga budak!” Bah Karwa gegerenceman.
Batan cicing Neng
Ani kalah beuki dugal. Beuki rosa. Leungeun kenca nu dicekelen ku Si Boseng
lesot. Tuluy nyebruk nonjok Bah Kudi nu nyekelan leungeun katuhu Neng Ani.
“Wadaw...” Bah
Kudi ngagoak. Cekelanana lesot. Gurinjal Neng Ani hudang. Leungeunna geus bebas
duanana ayeuna mah. Atuh but bet nonjokan nu nyekelanana. Lesot suku kenca,
jekok nyejek nu nyekelan suku katuhuna. Geus taya nu mangga pulia nu
nyarekelanana, belesur lumpat ka luar ti imah. Sarera helok nempo Neng Ani
sakitu rosana.
“Udag ulah
diantep!”
Sarerea ngorejat
ngarudag Neng Ani nu geus mabal ka beulah jalan. Srog jeung Ajengan Dede.
Dikepruk ku sorban palebah huluna. Galeong Neng Ani labuh. Teu sakara kara
tuluy ngalempereh teu walakaya. Geus kitu mah diparayang ka imahna. Pada
nyeuceuhan nepika elingna.**
GELENYU
ROCK
DANGDUT
Si
Udin jeung Si Tukdel tas lalajo Rock Dangdut.
“Cek
uing mah lain pertunjukan rock dangdut ieuh tadi teh...”
“Pertunjukan
naon atuh?”
“Pertunjukan
rock mini, tingali we rok artisna pararundat kitu...”
BACANG
“Cenah
eusi bacang teh ku hayam, mana atuh euweuh nanaonan ieu mah?”
“Enya
ku hayam pan dipacok jadi we euweuh nanaonan...”
“Bedul
teh sugan make daging hayam, horeng eusina dimangsa ku hayam nya...”
STUDI
BANDING
Para
anggota Dewan keur rerembugan arek ka mana studi banding taun ieu. Aya nu
ngusulkeun ka Eropa, Rusia, jeung Amerika Serikat. Ngan aya saurang nu usulna
rada beda ti batur.
“Kumaha
lamun studi banding ayeuna mah ka... Jalur Gaza!”
Euweuh
saurang ge di antara anggota Dewan nu ngadukung usul eta.
DIASUPKEUN
“Oded,
kamari ku maneh lin hayam teh diasupkeunana?”
“Uhun
Ma.”
“Geuning
ayeuna euweuh?”
“Da
diasupkeunana ge ka dieu...diangge rencang liwet...” (Bari nyabak beuteung).
OBAT
RIEUT HULU
“Jal
pangmeserkeun obat rieut hulu ka warung...”
Si
Ijal indit ka warung. Teu lila geus balik deui.
“Teu
aya obat rieut hulu mah. Aya ge bodrek, oskadon, paramex, bentang tujuh...”
MEDIT
Ki
Cardam sohor jalma pedit. Hiji waktu mah aya nu nanya, “Ki, naha hirup teh mani
pedit tara barang bere ka batur?”
“Cek
saha aki pedit? Bongan we ka aki mah tara aya nu barangpenta. Rek mere kumaha
atuh ari euweuh nu menta mah. Barangbere ge ngiar-ngiar mubah teu butuheun nu
diberena...”
CAPRES
“Rhoma
Irama rek nyalon jadi Presiden...”
“Satuju,
sabab pasti mirasantika jeung begadang bakal dicaram da taya gunana...”
“Enya.
Malah kabinetna meureun dingaranan Soneta Bersatu.”
“Pengawalna
Satria Bergitar.”
“Ter...la..luuuu..”
SMS
Si
Ocang tingkah sms ka Ceu Uha nu sohor centil: “Nuju naon euceu cantik?”
Teu
lila aya balesan, tapi Si Ocang tuluy pias. Sabab kieu balesanana teh:
“Cantik-cantik tujuh puluh, sia baruk nu sok ngaheureuyan pamajikan aing teh...
Dipepeg siah mun panggih!”
TEU
DISUGUHAN
“Kamari
mah uing nganjang, tapi mani teu disuguhan cai-cai acan.”
“Nganjang
ka saha kitu?”
“Ka
Restoran Nikmat..”
“Euh,
tuda kudu meuli ka dinya mah. Teu meuli dahareun mah moal aya nu mere nanaon?”
“Enya
da uing ge apal, pedah we barakatak ieu mah, he he.”
BODO
“Uing
mah kajeun jadi jama bodo batan jadi jama pinter.”
“Naha?”
“Kanu
pinter mah sok aya nu nyebut pinter kabalinger. Ari ka nu bodo mah moal aya nu
nyebut bodo kabalinger.”
“Nya
paling ge disebut bodo katotoloyoh, tai ka hulu-hulu.”
BUNUH
DIRI
Lain
jalma wae nu saletres tuluy bunuh diri, bom ge saletres tuluy balunuh diri da
rea geuning kacaritakeun aya bom bunuh diri ayeuna mah.
SUKARELAWAN
“Keur
naon, euy?”
“Keur
jadi sukarelawan.”
“Sukarelawan
naon?”
“Babantu
di mitoha.”
TAS
NARIMA SURAT
“Ku
naon Si Uden awakna jadi hideung kitu?”
“Bejana
mah kituna teh saentas narima surat kilat...”
“Owh,
uyuhan hirup keneh ge atuh ari kitu mah. Kabayang ngabeledugna pas narimana
nya?”
“Enya,
jiga kilat ari hujan meureun.”
PARAHU
KARET
Rea
jalma lalintuh basa banjir Jakarta gowat aringkah ti Jakarta. Sieun titeuleum?
Ah, lain. Bejana mah sieuneun disangka parahu karet.
BAN
SEREP
Aya
urang negro nyalande kana hiji beus. Turis jigana manehna teh. Pas katempo ku
kuring. Na hate ngagerentes kieu: “Naha ban serep nanggeuh di dinya?”
NGAPRAK
JEMBATAN
GANTUNG PONGPET BOJONGGEDANG RANCAH
Bojonggedang teh salah sahiji
desa di Kacamatan Rancah – Ciamis. Aya
salah sahiji kaunikan di desa ieu, nyaeta jembatan gantung sumbangan ti
urang Swiss,
ngaranna Tuan Toni. Ieu jembatan gantung teh meuntas walungan Ciliung
ngahubungkeun Dusun Desa jeung Dusun Cikuda. Panjangna 64 meter. Luhurna kana
walungan teh 35 meteran. Cenah ieu jembatan gantung teh kakuatanana 75 taun.
Jembatan
gantung Pongpet Bojonggedang
Rumpaka
nampi kintunan poto unik nu aya di lembur saderek. Kintunkeun ngalangkunang
email rumpaka. Ulah hilap nganggo katerangan.
.
0 Response to "GAPURA EDISI 01 - 2013"
Post a Comment